Behin Lavriotik etorrita, Atenasera joan gara azken gauean jasotzen gaituzten pertsonei agur esateko, eta haien errealitate bizi eta aldakorra ulertzeko aukera ematen digutenak. Haien artean, Aramekin topo egin genuen, joan den urtean bere familiarekin batera hartu gintuen mutil kurduarekin, eta lehen pertsonan bizi zuen Samosetik Atenasera irtetea lortu zuen familia kurdu honen errealitatea. Asilo-prozesuarekin jarraitzen duela kontatzen digu, ia hiru urte daramatzat, EBk ezartzen dituen legezko hormen erruz energia ez galtzea erabaki du. Nahiz eta urteak daramatzaten tramiteek, eta bakarrik ez dauden adin txikikoek bezalako errealitate gogorrek, baieztatu egiten digute gauzak Atenasen egonkortu direla, baina uharteak beste kontu bat dela baieztatzen digu.

Hurrengo egunean, Lesbos uhartera iritsi bezain laster, bertan urte luze batez, migratzaileekin lanean daraman kidearekin elkartzen gara, salaketa politikoa egiten. Turkiatik Asiako, Afrikako eta Latinoamerikako pertsonak iristen dira Turkiatik, kontatzen digu. Milaka euro ordaintzen dituzte baltsetan, Europara iristeko asmoz.

Bertan, Moria konzentrazio eremua ezagutu genuen. Zelai erdian, lokatz hegalen, inprobisatutako oihal-etxoletan, olibondoen eta kableen markoen artean paseatzeko aukera izan genuen, gaur egun 3.000 pertsona inguru bizi dira.

Morian 5000 pertsona inguru bizi dira, 3000 pertsonentzako egokituta dagoen tokian. Ondoko olibondoentan, kanpamentu nagusia gainezka egin eta gero, beste 3000 pertsona bizi dira.

Ikusi eta imajinatu genituen bizi-baldintzak eta eszenak, begirada, agurrak eta topatu genituen, eta EBaren politika migratzaile kriminalak argi eta garbi islatzen dituenak. Moria kontzentrazio-eremu bat da, pertsonak blokeatu eta baztertzen dituena. Era berean, Europara iritsi nahi duten beste hainbat pertsona disuaditzeko modu bat dela argi eta garbi ikusten dugu. Pertsona horiei bizkar ematen dien giza eskubideen ustezko lurrinare antzera.

Nola uler daiteke asilo-prozesuak hiru urte baino gehiago irautea? Zergaitik baztertu egin da Mugarik Gabeko Medikuek proiektua, euren bizi baldintzan hobetzeko intentzioarekin egin zena?

Europar Batasunak eta ACNURek bideratzen dituzten baliabideak benetan migratzaileen eskuetara iristen dira?

Ikusi ahal izan dugu Europar Batasunak interes handia duela, ACNURek lagundu egiten baitu, bizi-baldintza onartezinak mantentzea. Ez zaie pertsona gisa aitortzen, deshumanizatu egiten dira, inbasio bat bezala aurkeztuz, eta gaizkileak bezala aurkeztuz. Erakundeek ez dute egoera horri irtenbide duinak bilatzeko inolako asmorik.

Egoera horren aurrean, Lesbosen, uharte honetan, blokeatuta dauden pertsonen bizi-baldintzak hobetzeko hainbat proiektu garatu dira, eta horietako batzuk ezagutu ahal izan genituen egun hauetan. Pikpako kanpinetik, pertsona ahulenek Moriatik ihes egin dezakete, eta baldintza duinetan bizi ahal izango dute, besteak beste, Home For All, No Bordes Kitchen, No Bordes Kitchen, No Bordes Kitchen, milaka janari duin eskaintzen dituztenak. Refugees4Refugees4etik edo The Hope Project 1 Happy Family arte, adin guztietako pertsonentzako arropa eta jarduera mota desberdinak eskaintzen dituena. Edo Mosaiken proiektuak (prestakuntza, aisiako jarduerak eta tokiko komunitatearekiko loturak), Legal Center Lesvos (lege-laguntza) eta Lesvos LGBTIQ+ Refugee Solidarity (LGBTIQ+ pertsonentzako laguntza integrala).

Pertsona guztien lanarengatik ez bada, proiektu independenteak eta han bertan dauden erakunde batzuk, jende gehiago hilko liraketa itsasoan uhartera iristen saiatuz, pertsona gehiago hotzetik hiltzen joango lirateke.

• Aurrekoa
• Hurrengoa